Louis Kühnhold: Erzählungen vom Oberharz in Oberharzer Mundart – Heft 2 | |
|
Misgeschtimmt nahm’r sei Gruumlicht
Un ging fort in schtiller Nacht
Hin nog seiner Arbt in Schacht.
Verschtäert und deengt niedergeschlaan
Sän’ Kameraden ful dis gleich uf,
Drim hußes gleich in gansen Hauf:
„Woß mog dänn mant d’r Kar’l haan,
Dar sieht ju heit kän Mänschen aan?“
„Guckt doch, wierer of än Flack hinschtiert!“
Manniger schittelte driwer d’n Kopp
Un saate: „Ach, dar arme Tropp,
Dos macht, haar hot schtets sei Prange!“
Wie nu kaam aan de Mittogszeit,
Do hatt’ns’n doch nu su weit,
Dasser ändlich legte klaar,
Nu verzehlter sän Trääm mit aller Ruh —,
Andachtig huurne[3] Jeder zu —,
Doch wierer[4] sproch von dann Schrä, danner gethan,
Do gucktne Jeder verschtänert[5] aan;
Daß Jeden grisselte de Haut.
„Kamerad’n!“ saat’r[6], ich hob mir viergenumme,
’s soll un muß annerscht[7] kumme;
Anmerkungen (Wikisource)
- ↑ Fehlendes Anführungszeichen eingefügt
Louis Kühnhold: Erzählungen vom Oberharz in Oberharzer Mundart – Heft 2. Im Selbstverlag des Herausgebers, Sankt Andreasberg 1887, Seite 44. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Erz%C3%A4hlungen_vom_Oberharz_in_Oberharzer_Mundart_von_Louis_K%C3%BChnhold_%E2%80%93_Heft_2.pdf/17&oldid=- (Version vom 29.10.2023)