Louis Kühnhold: Erzählungen vom Oberharz in Oberharzer Mundart – Heft 2 unkorrigiert | |
|
Wänn je äne Jahrschzeit[1] verursachte Kummer,
Su warsch vor äning Jahr’n d’r Summer,
Dänn rähne that’s Tog un Nacht, —
’s war kä Tog wu de Sunne hall gelacht.
’s gob nischt wu m’r Vergnieng draan fand, —
Un do m’r doch etwos wollte haan,
Su wur manniger Gresch[2] in Theater getraan.
Bis ändlich in Monat August,
Wie All’n hie wur kund gethan:
Din 10. käm ä grußer Carcus[4] aan.
Ae Jeder schtannde schtumm un schtaar
Un frug: „Isses dänn wull a wahr,
In Carcus bei uns hie sieht?“
„Na, es miss’n doch sein tichtige Leit!“
Huß es eftersch von annerer Seit,
Dänn guckt doch hin off’n Bild,
Un disse Elefanten und disse Pfaar[6],
’s is gewiß Alles aus Kammeru haar!“
Su wur nu geschproch’n bis schpät in d’r Nacht,
Un Manniger hatte garnett an Oombrut[7] gedacht,
Von dar Aufregung an dan schiene Bild.
Louis Kühnhold: Erzählungen vom Oberharz in Oberharzer Mundart – Heft 2. Im Selbstverlag des Herausgebers, Sankt Andreasberg 1887, Seite 39. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Erz%C3%A4hlungen_vom_Oberharz_in_Oberharzer_Mundart_von_Louis_K%C3%BChnhold_%E2%80%93_Heft_2.pdf/12&oldid=- (Version vom 29.10.2023)