Dänn äs fung a in d’r Gescheftswalt aan,
Un Jeden Gescheftsmann huur m’r klaan[1]:
Un nu kä Gald unter de Leit!“
„Jetzt is nett allään Sunntigsruh[2],
De Woch’ntoge kumme a derzu.
Wänns nu nett balle ward gelinder,
M’r soog[3] drim meh’ wie frieher in d’r Karrich[4],
Die Gescheftswalt vertraten aus Annerschbarrig.
Un Jeder hie aus unnerer Gemään[5],
Daar batte im Schtill’n jetzt im Rähn.
Waar Frääd of Barrig iun im Thool.
’s ruffte Jeder, Klään un Gruuß:
„Gott loom Dank, jetzt gitt’s luuß!“
„Ach guckt doch“ schtimmte äne Fra mit ein:
„Na hrrich,“ fung ihr Mann jetzt aan:
„Dis hott’s doch ower immer gethan!“
„Nu schweig“ ruffte se „hoob[7] mich nett zum Besten,
Sinst rähnts schteets aus Sied un Westen.
Rähnts nu gaar huuch aus Norden.
Paß auf, m’r markt’s nett of d’r Schteet[9],
Unnere Aard[10] hot sich sicher gedreht,
Nu sitz’n mier drinne in d’r Glämm,
Anmerkungen (Wikisource)
Louis Kühnhold: Erzählungen vom Oberharz in Oberharzer Mundart – Heft 9. Im Selbstverlag des Herausgebers, Sankt Andreasberg 1896, Seite 22. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Erz%C3%A4hlungen_vom_Oberharz_in_Oberharzer_Mundart_von_Louis_K%C3%BChnhold_%E2%80%93_Heft_9.pdf/23&oldid=- (Version vom 19.11.2017)