Nu freilich, in daar Zeit, die ich erwähn,
Do waar ich nett meh’ su klään[1];
’s letzte Jahr waarsch[2] von „Ach un Weh!“ —
Dänn balle hußes: „Schuul’[3] hadje!“
Wu mier zusamme in gresserer Schaar
Uns vierberätt’n[4], dänn in daar Nacht
Sollte waar äne Tuur nong Brock’n[WS 1] gemacht.
Ich waar d’r Jingste unter All’n
Dänn vergange waar arscht ä vartel Jahr,
Wu ich arscht uum[5] gewaßen waar.
Hall waar d’r Himmel, un disse Pracht
Verschännerte noch die schiene Nacht, —
Obmarschierten d’r Schtroß’ entlang.
’s waar su schtille of Fald un Fluur,
Im Frieden log de ganse Natuur;
Bluus wänn m’r hatt’n laut gesunge,
„Wißt Ihr woß,“ fung jetzt Aener aan,
„Mier sein hie nahnt an Groomhaus[6][WS 2] draan,
Un dasse nu von uns nischt schpiern,
Woll’n m’r sachte vorbeimarschiern;
Waarn schließlich unnere Gresch’n alle,
Un kimmt d’r Galdfluß arscht in Schtock’n,
Su gitt’s uns schlacht off’n Brock’n.
Anmerkungen (Wikisource)
Louis Kühnhold: Erzählungen vom Oberharz in Oberharzer Mundart – Heft 8. Im Selbstverlag des Herausgebers, Sankt Andreasberg 1894, Seite 6. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Erz%C3%A4hlungen_vom_Oberharz_in_Oberharzer_Mundart_von_Louis_K%C3%BChnhold_%E2%80%93_Heft_8.pdf/7&oldid=- (Version vom 17.11.2017)