’s schtöhnte Manniger of sän Loger[1]:
„Ach liewer Gott wie waar ich moger[2],
Wänn sich dis balle nett wieder gitt,
Macht Mannicher dos Fast gewiß nett mit.
Do wußte Käner wiene geschog,
’s waar ä Ränne of d’n Schtroßen
Un Alles waar gans ausgelosen.
Die Kranken schprange in d’r Heh,
Un in dan Woong[3] auf un nieder,
Erklang: „Dausend Hectoliter!“
Nu wuur ä Laam[4] un ä Gethu,
D’n gansen Tog ohne Rast un Ruh,
Do wuur an greßten äs Gewog.
Wie ’s letzte Faß, sein zurachtgemacht
Wuur noch d’n elften Warth gebracht.
Un Jung un Alt ging fruh un munter,
’s dauerte nett lang dänn im Nu,
Do fand dis Bier vor immer Ruh’,
Un frehlich wuur ’s Glos geschwänkt,
Wie d’r letzte Troppen beigesänkt.
Daß daar[6], daar sei gans Bier genumme.
Daar dis thate schteets frei un bieder,
Nu a verschänkt ’s 100 000 L.
Anmerkungen (Wikisource)
Louis Kühnhold: Erzählungen vom Oberharz in Oberharzer Mundart – Heft 10. Im Selbstverlag des Herausgebers, Sankt Andreasberg 1896, Seite 18. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Erz%C3%A4hlungen_vom_Oberharz_in_Oberharzer_Mundart_von_Louis_K%C3%BChnhold_%E2%80%93_Heft_10.pdf/19&oldid=- (Version vom 19.11.2017)