post ipsius obitum ab hac gratia nullatenus excludantur. Insuper ut predicti scolares
divinis officiis et obsequiis ecclesie, cui talis largicione beneficii arcius astringuntur,
sollicicius invigilent et intendant, predictus magister Albertus1 ad subserviendum perpetuo ipsorum utilitatibus deputavit et alios duos mansos, quorum unum in Wockenstide
cum area una situm a nobilibus viris Everardo et Conrado fratribus militibus dictis de
Suseliz et eorum heredibus emerat pro viginti quinque marcis Halberstadensis argenti,
et alium situm in Nendorp a confratribus suis ecclesie sancti Pauli canonicis obtinuerat
cum omni iure libere sibi cedi in quorundam debitorum restaurum, in quibus ei eadem
ecclesia tenebatur. Huius rei testes sunt: Hermannus maior prepositus, Wicgerus decanus, Borchardus vicedominus, Rodolfus portenarius, Volradus de Kircberg, Widekindus de Novo Castro, Henricus de Drondorp, Hermannus scolasticus, Albertus de Aldenburg, Bertoldus de Clettenberg, Christianus de Stalberg, nostre maioris ecclesie canonici. Statuit eciam idem magister Albertus1, ut de predictis fructibus una maldera tritici in domini Ludolfi et una in domini Meynardi Halberstadensium episcoporum anniversariis pauperibus erogentur et ut provisor horum fructuum equalem cum scolaribus
habeat porcionem et unus post alterum successive uni de suis confratribus provisionem
huius elemosine committat, quem ad hoc noverit expedire. Ne igitur tam empcio quam
ordinacio sepedicti magistri Alberti1 tam in decima quam in mansis a quoquam calumpniari valeat in posterum seu quomodolibet irritari, nos ipsas ratas habentes et auctoritatis nostre munimine confirmantes bona eadem sub nostra protectione suscipimus, sub
interminacione anathematis districtius inhibentes, ne quis contra ordinacionem quoquo
modo veniat prenotatam. Ad maiorem quoque cautelam et testimonium premissorum
nostrique muniminis firmamentum hanc paginam inde conscriptam nostro nostreque maioris ecclesie capituli et Hermanni eiusdem ecclesie prepositi necnon sepedicte ecclesie
sancti Pauli sigillis fecimus insigniri.
Datum Halberstat in nostro generali capitulo, in capite ieiunii, anno Domini millesimo cc<sup<o.lxo octavo, pontificatus nostri anno duodecimo.
Si quis autem donacionem et ordinacionem premissam ausu temerario violare presumpserit, indignacionem Dei omnipotentis et nostre sentenciam excommunicacionis se noverit incurrisse.
1268. März 12. Gonitz. Graf Siegfried I von Anhalt bewidmet die Kirche zu Dessau mit dem Eigenthum einer bisher von Dietrich von Steene lehnweise besessenen Hufe Landes zu Lingenau bei Hoiersdorf.
In nomine patris et filii et spiritus sancti Sifridus Dei gratia comes de Anhalt universis has litteras inspecturis salutem in Domino sempiternam. Quoniam diminute sunt a filiis hominum veritates, sagaciter est inventum, ut ea, que temporaliter geruntur,
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Band 2. , Dessau 1875, Seite 250. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_2_250.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)