Düwelssprünge vör em makte; un he froide sick, wenn de jungen Hesters ut der Esch up sine Kirschen- un Appelböm flögen, un meende Wunder, wat de lustigen Schreier un Wipper vör Ungeziefer un Unsegen van sinem Gården un Bömen wegjagden. Äwerst o du armer Däsejapp! Eeenmal was he mit eenem Stück Linnen äwer Land gahn un sine Fru grof in dem Gården un de Kinder spelden vör der Dör, eene lütte Gär van säwen Jåhr un een Jüngelken van drei Jåhr. Un de Moder, as se weg ging, hedd dem lüdden Mädeken seggt, se schull ehr Brödign god in Acht nehmen, bet se wedderkeme. Un de Kinder spelden im Sünnenschin vör de Dör un sammelden sick Steen un plückten sick Blömer, un eene Kluck mit ehren lütten Küken speelde ook im Grase, un de Dingelken fludderden mit ehren Feddern un spreideden se gegen de warme Sünn ut un weren går lustig. Då plagde de Düwel de olde Hestermoder, un se kam herunner un snappte drei vier Küken up un gaff se ehren Kindern to spisen un att sülwst ook eens, un de jungen Höhnerkens smeckten en går söte. Un as se satt weren, hedde de olde Hester noch nich nog un sprung un hüppte üm de Küken herüm un hackte eenem paar van en de Oogen ut. Un de Küken mit den bloodigen Oogen kunnen nich sehn un dreihden sick rund üm, as wenn se düsig weren. Un de Hester froide sick un kraschte, un de Kindikens stünden dåbi un segen, wo besünnerlich de armen Küken ehren Danz helden. Un as de lütte Dern de Küken mit den bloodroden Oogen sach, dünkte et ehr går lustig, wo se sick dreihden un danzten und wo de Hester mit sinen bunten Gesellen jümmer
Ernst Moritz Arndt: Mährchen und Jugenderinnerungen/Zweiter Theil. Berlin 1843, Seite 48. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:De_Arndt_M%C3%A4hrchen_2_048.jpg&oldid=- (Version vom 18.8.2016)
