|
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 5 |
|
|
362
Gevehardus barbatus in Monte Sereno, lxx annorum, iuratus dixit, quod meminit ecclesiam Nienburgensem liberam et. ad imperium solummodo pertinuisse. Et quod habuerit Nemiz, Sprewe et Trebus in quieta possessione, et viderit mel, pisces et alia quedam in curribus vehi in Nienburg, quorum ductor vocabatur Eiswardus, qui ob hoc habuit duos mansos.
Gumbertus de Alsleve, Magdeburgensis ministerialis, valitudinarius, iuratus dixit se audisse, Nienburgensem ecclesiam ad imperium pertinuisse. Et quod presens fuerit, ubi Heidenricus abbas querimoniam movit apud Magdeburgensem archiepiscopum de terris Nemiz, Sprewe, Trebus et Strekow et, quod dicte terre dederint Nienburgensi ecclesie mel, audivit.
Henricus abbas in Conradesburg, lxxx annorum, iuratus dixit se audisse, quod ecclesia Nienburgensis fuerit libera et imperialis. Et quod ipse iudex fuerat constitutus ab abbate Hermanno Nienburgensi tempore domini Innocentii pape tertii contra Ludol- fum archiepiscopum Magdeburgensem super quibusdam mansis in nemorosis locis sitis nu- mero quinquaginta, et cetera.
Carta concanibii sive restauri provinciarum Niemiz, Sprewe et Trebus ablatarnm
sive totins marchie Lnzatie. Anno mclxxxv".
Et nota, quod Wigmannus archiepiscopus propria scripta transgressus sit sicut etiam scripta imperatoris, ut supra patuit. Nam numquam dedit mansos fertiles prope Juterbok nec ecclesia Nienburgensis quidquam acquisivit de his. Et Ludolfus episcopus, successor eius, in Strekow mansos quinquaginta dedit molestatus ab abbate, sed huius successor Albertus episcopus eosdem abstulit. Et sie tantum tres villas retinuit et so- lutionem servitii Palmarum, quod dabatur pro deeima Cluzi burgwardii et ceteris. Sed modo nec villas habemus, nec deeima burgwardii Cluzi et cetera nobis prodest, cum neque Cluzi cum villis suis nec decimam earum habeamus et tota Lusatia careamus.
Sed queritur, quare pro tanta terra sive provincia, utpote quasi xx miliarium lon- gitudinis et x miliarium latitudinis, tarn parum in restaurum transiit. Respondetur primo, quia melius fuit habere il quam nil. Fuit enim terra data marchionibus, a quibus non poterat faciliter rehaberi, maxime cum in isto facto culpabilis esset et affaveret Fride- rieus imperator. Secundo respondetur, quia terra aliquatenus a monasterio sive abbatia Nienburgensi distabat et de facili tutari non poterat. Et coloni sancte Marie Nienbur- gensis infestabantur a Bohemis, Polonis, Marcomannis et aliis circumvicinis. Quos cum sufferre non possent, a locis recesserunt, et sie maxima pars terre deserta relicta est preter pauca opida et villas perpaucas et quasi nullas. Quorum quedam etiam a qui- busdam iniuste direpta sunt. Unde verisimiliter iudicabatur, in hoc pessimo tempore magis convenire illi terre habere defensores, sub quibus posset eius incolatus proficere quam his sine penitus perire. 'Ad cuius profectum monachi videbantur minus apti fore, cum etiam advocati eiusdem ecclesie cum ceteris omnibus ministerialibus, et beneficiatis et infeudatis, mallent proprium quam eius profectum querere.
Aus dem Nienburger Copiaibuche im Archive eu Käthen. Gedr: Neues Lausitzisches Ma- gazin 1868. 516 ff. — 1. Hier folgt im Mspt. zunächst die Urk. I. no. 498. — 2. Folgt im Mspt. 1. no. 577. — 3. Folgt im Mspt. 1. no. 578. — 4. Folgt im Mspt. I. no. 579. — 5. S. I. no. 446 und Chron. Mont. Seren. 1171 (ed. Eckstein, p. 36). — 6. /. no. 641. —
7. Ascarie. — 8. f H90- Febr. 18. — 9. f 1210. Mai 6. — 10. De Sommersenburg et GroiU
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus. Fünfter Theil. 1380-1400.. Dessau: Emil Barth, 1881, Seite 362. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_5_362.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
