|
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus/Band 5 |
|
|
1398. Mai 23. Rom. Papst Bonifatius IX gewährt der Stadt Zerbst in Bezug auf fremde dem Interdict oder anderen Kirchenstrafen unterliegende Personen und auch auf Einwohner derselben gewisse Freiheiten.
Bonifatius episcopus, servus servorum Dei, ad perpetuam rei memoriara. Hone- stis et humilibus votis, Ulis presertim, que divini cultus augmentum et animarum salutem concernunt, annuimus illaque, quantum cum Deo possumus, favoribus prosequimur opor- tunis. Sane peticio pro parte dilectorum filiorum . . proconsulum, . . consulum ac universitatis opidi Czerwist, Brandeburgensis diocesis, nobis exhibita continebat, quod sepe contingit dictum opidum ecclesiastico subici interdicto, quod a nonnullis iudicibus tarn a sede apostolica vel eius legatis deputatis vel eorum subdelegatis sive commissariis diversis fungentibus auctoritatibus quam eciam ab ordinario civitatis et dicte diocesis Brandeburgensis ac aliorum locorum tarn in personas extraneas accedentes ad dictum opi- dum et ad illud declinantes causa comedendi vel bibendi seu eciam pernoctandi quam eciam incolas et habitatores ipsius opidi et alios ibidem Iares suos foventes vel aliqua alia bona immobilia habentes ibidem excommunicationis seu interdicti sententie fulminate existunt vel eisdem ingressus ecclesie est interdictus, et quandoque dicti iudices man- dant in eorum processibus vel vigore provincialium seu synodalium constitutionum inhi- betur, ne in dicto opido eciam post recessum talium personarum excommunicatarum et interdictarum aut quibus, ut perfertur huiusmodi, est ingressus ecclesie interdictus, per dies aliquos et interdum per aliquem mensem seu aliquos menses divina officia celebrentur et Interim decedentibus ex personis, incolis et habitatoribus ipsis ecclesiastica sepultura de- negatur, ymmo corpora defunctorum ibidem in locis prophanis pro tempore sepeliuntur et interdicto sublato seu evanescente huiusmodi exhumantur a locis ipsis et apud ecclesias seu cimiteria ecclesiarum tunc demum ponuntur absque culpa proconsulum, consulum ac uni- versitatis opidi predicti, unde eciam divinus cultus diminuitur et animarum pericula subse- quuntur ac populi devocio a divinis retardatur et lentescit in opido predicto, necnon sepius inter dilectos filios clerum dicti opidi necnon proconsules, consules et universitatem et incolas ac habitatores huiusmodi rixe ac scandala suscitantur. Quare pro parte pro- consulum, consulum et universitatis predictorum nobis fuit humiliter supplicatum, ut providere ipsis super hoc de remedio oportuno de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur, qui divinum cultum augere et Christianam populi devocionem conservare et animarum periculis obviare incensis desideriis affectamus, huiusmodi supplicationibus incli- nati, prefatis proconsulibus, consulibus et universitati, ut postquam huiusmodi persone, quacumque eciam auetoritate exeommunicate, et quibus est, ut prefertur, ingressus ecclesie interdictus, si que ad prefatum opidum et eius suburbium accesserint et ibidem come- dendo vel bibendo aut eciam pernoctando moram traxerint, eciam si in eodem opido et eius suburbio Iares suos foverint vel ibidem aliqua bona mobilia obtinuerint, dummodo per proconsules, consules et universitatem predictos realiter expulse fuerint de opido prefato et eius suburbio vel inde sponte recesserint in ipsorum proconsulum, consulum et universitatis presencia, pro tempore in eodem opido et eius ecclesiis ac suburbio et capellis statim post expulsionem seu recessum huiusmodi divina officia huiusmodi excom-
Verschiedene: Codex diplomaticus Anhaltinus. Fünfter Theil. 1380-1400.. Dessau: Emil Barth, 1881, Seite 228. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_5_228.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
