etiam prestantes warandiam, quod nee ab eis nee ab eorum successoribus contra pre-dietam ecclesiam ullius inposterum querimonie strepitus emergeret, quin potius ipsa eius, quod iuste adoptionis titulo sortita est, libera et quieta possessione gauderet. Igitur cum in his utriusque partis concessisset assensus, nos eadem bona supradicte ecclesie resignata in nostre tuitionis inmunitatem reeepimus, de nostre etiam liberalitatis muni-ficentia hoc superaddentes, ut quiequid in eadem villa et in altera eidem contigua, que Moriz dicitur, que similiter prefate ecclesie iuris est, supra id, quod hactenus exsolvere videbantur, fratres sepe dicte ecclesie sua industria elaborare potuerint, eorum deeimam, que nostris nimirum rationibus legaliter inputari debuerat, nostra donatione cum inte-gritate possideant et recompensatione laudabili nobis protinus apud Deum orationum suarum suffragio specialiter respondeant. Ut autem hec actio legitimo celebrata ordine ex temporis defluxu posteritatis non elabatur memorie, ad hanc distinguendam scripta nostra interponere necessarium duximus, que et sigilli nostri inpressione subter robo-ravimus, sub anathematis animadversione prohibentes, ne quis futuris postmodum tem-poribus contra hanc constitutionem ausu temerario veniat, sed id, quod raüonabiliter actum est, debiti vigoris pondere subnixum, rätum et inconvulsum perpetuo perveniat.
(1195 —1200). Abt Heithenrich von Nienburg vereignet dem Altare des h. Johannes des Täufers in Hagenrode vier Hufen Landes in Heiroth.
In nomine Domini. Exigente iustitia et secus fidelium desideria promovere cupi-mus et corroborare, quatinus nostra devotio aliquod meritum a Deo suseipiat et fidelium bona voluntas suo premio expers non fiat. Unde notum esse volumus eunetis Christi fideübus, quod ego Heithenricus Dei gratia Nienburgensis ecclesie abbas ad altare saneti Iohannis baptiste in Hagenenrothe pro remedio anime mee quatuor mansos in Heiroth obtuli ea conditione, ut dies anniversaria de duobus'solidis Caritas fratribus inibi degentibus serviatur et, quod superest, Christi pauperibus inpertiatur. Igitur ut hec traditio inconvulsa et illibata permaneat, sub anathemate confirmamus, ne quis in posterum permutare aut inftingere ullatenus presumat. Quod si quis temerarie pre-sumpserit, penas proditoris Christi ineurrat.
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Erster Theil. Dritte Abtheilung., Dessau 1873, Seite 546. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_1-3_546.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
