iij mansos, quos predecessor noster Theodoricus contulit ecclesie; in Deleve unus man-sus et iii mansi in Uppelinge iuxta Badesleve, area et pomarium, que contulenint ecclesie Bertrammus et Hildeburgis cum filia sua Eufemia, in Nygendorp iuxta Badesleve unus mansus, quem obtulit Bertrammus ministerialis pro matre sua Ammeka laudante et con-firmante episcopo Odolrico, preterea vii mansi et dimidius in Volquardestorp, quos fratres in Huysburch a domino Heynrico et Theoderico fratre suo pecunia sua cum ecciesia ciusdem loci conquisiverunt. Accessit autem auctoritas episcopi Theodorici predecessoris nostri, qui id factum banni sui auctoritate confirmavit, hiis addictis, que nostri pontifi-catus tempore sunt conquisita: in Strobeke i mansus cum area que adiacet ville, quem habuit dominus Cunnimundus et fratres sui ab episcopo iure pheodali, quem ipsi mediante pecunia ecclesie Huysburgensi auctoritate nostra et consensu accedente contulenint; huius traditionis sunt testes: Conradus maioris ecclesie prepositus, Wernerus ecclesie eiusdem decanus, Geroldus cellerarius; Liudolfus advocatus, comes Hinricus de Regen-steyn, SiflFridus frater eius, Arnoldus de Scherenbeke; Liudegerus, Fredericus, Bernhar-dus ministeriales. Accessit etiam per donum nostrum ecclesie mansus unus in Anderbeke, quem dominus Geroldus a nobis iure feodali habuit et ab eo Ditmarus advocatus de Dedenleve et filii sui Thietherus et Otto, sed dominus Geroldus et Ditmarus et filii eius ius, quod in predicto manso habuerunt, penitus resignaverunt. Domum Hartvichii cum filiis et aream et mansum ecclesie sub banni nostri confirmatione contulimus; huius rei testes sunt: Conradus maioris ecclesie prepositus, Wernerus eiusdem ecclesie decanus, Geroldus cellerarius; Liudolfus advocatus, comes Hinricus de Reynsteyn, Siffridus frater eius, Arnoldus de Scherenbeke; Liudegerus, Fredericus, Bernhardus ministeriales. Statuimus itaque, ne affuturis presulibus sive quibuslibet clericis vel viris secularibus aliqua pre-iudicia seu gravamina seu exactiones aliquas quosque perferant, nisi fortuitu hospitalita-tis gratia exigente, quantum ipsi spontaneo obsequio offerant. Concedimus etiam, ut abbas loci ipsius ipse sibi advocatum prudenter ^ligendo statuat, quem causa anime sue in necessitatibus suis sibi indifferenter adesse confidat. Sed si advocatus aliter, quam deberet, agens loco incommodus exstiterit, permittimus industrie abbatis, ut episcopi sui et aliorum amicorum Dei auxilio illo remoto alium ydoneum sibi provideat, qui subro-gatus nullum ab episcopo servitutis debitum pro advocatia rependere cogatur, seduter-que pro defensione loci eternam remunerationem et speret et consequatur. Ceterum suprascripta omnia ut intemerata sint et munita, presentis pagina contestationis adno-tamus, sigilli nostri inpressione signamus, banno episcopali tamquam celi clavibus obse-ramus. Sit igitur gratia et pax omni homini huius nostre confirmationis iura servanti, temerario vero et contemptori, nisi resipiscat, retribucio eius in supplicium igniseterni. Facta est autem hec conscriptio anno incarnationis Domini mac°lxxxxvi°, indictione xiii, anno pontificatus nostri primo.
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Erster Theil. Dritte Abtheilung., Dessau 1873, Seite 514. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_1-3_514.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
