1194. Vertrag des Abtes Siegfried von Hersfeld mit dem Herzoge Bernhard von Sachsen, dem Edlen Heinrich von Kochstedt und dem Propst Konrad von Memleben über die Vogtei in dem Dorfe Scawize.
In nomine sancte et individue trinitatis Sifridus Dei gratia Hersveldensis ecclesie abbas. Quoniam temporum volubilitas et vicissitudinum mutabilitas indiscreta minus discretorum facta frequenter pennutare consueverunt, censura discretorum hoc decrevit et exinde hoc inolevit, ut ea, que ad permanentiam rationabiüter ordinantur, scripti me-morie et stabilitatis fidei committantur. Igitur presentis scripti testimonio ad noticiam fidelium tarn futurorum quam presentium deducimus, quod nos cum duce Bernardo, qui advocatiam in villa Scawize de manu nostra tenet, et cum domino Heinrico de Koc-stete, qui eandem advocatiam in possessione habet, una cum preposito Cönrado ecclesie in Mimeleiben, ad quam villa eadem totaliter pertinet, pro iure eiusdem advocaüe con-venimus ita, ut de quolibet manso unum Eotenense maldrum, dimidium tritici et dimidium siliginis, ei pro sua iustitia et defensione eorundem bonorum annuatim persolvatur. Statuimus etiam, ut, si mansi in predio collecti aliquo casu mediante ad rusticos denuo redeant, advocati ab ipsis nichil preter antiquam constitutionem exigant, que constitu-tio alia non fuit nisi duo modioli de quolibet manso per omnem villam, qui duo modioli modo vix conficiunt unum scephilum Kotenensem. Idem predium tres habet mansos et dimidium a iure advocati penitus liberos. Hoc quoque firmissimo pacto statuimus, ut advocati nee ad peticiones nee ad exaetiones peque ad aliqua gravamina,nisi a prepositis et civibus evocati, ad eandem villam veniant et ut nichil ibi exigant preter ea, que ad sanguinis effusionem speetant. Et si quis eiusdem ville civium contra coneivem suum causam ha-bens advocatum invitaverit, solus ei sumptum et expensam solvat, cuius tarnen sumptus suus adversarius, si in causa ceciderit, partieeps fiat. Eeliqui cives ab hac expensa immunes permaneant. Et si in eadem causa vel ajia aliquot hierum advocato proveniat, prepositus eiusdem lucri suo iure partieeps fiat. Consilio etiam utriusque partis decre-tum est, ut tribus vieibus in anno currus de quatuor mansis cum quatuor equis in ob-sequium advocati paretur, ita ut eadem die exeant et ad sua redire valeant vel maxime seeunda. Hoc quoque advocato annuente et filiis eius Cönrado et Burchardo statuimus, ut, si aliquis aliquem mansorum in predio collectorum repetat, advocatus ei respondere et querimoniam eius conpescere teneatur. Ordinavimus etiam, ut idem predium sine omni gravamine peticionis seu exaetionis seu etiam mansionatici ab advocatis perma-neat, ut nee in his nee in aliis predium illud inquietare presumant. Et ut advocatus et successores sui hec omnia inconvulsa relinquerent, statuimus et ad hoc prepositum in-duximus, quod de rebus ecclesie sue decem marcas domino Heinrico advocato et filiis eius contulit. Ad maiorem quoque huius negotii confirmationem tarn dominus Heinricus advocatus quam filii eius Conradus et Burchardus duci Bernardo dextras dederunt et tenere in fide promiserunt. Ut hec indiscussa permaneant, et scripto commisimus et sigilli nostri impressione sig&avimus. Testes: Bernardus duxSaxonieetcomesin Aschers-leve; liberi Sifridus burchgravius in Brandenburg et frater eius comes Badericus de Thornburch, Albero de Bisenrot, Conradus burchgravius de Arneburch, Eggehardus de Wigeleve, Gunterus de Widestorp, Conradus de Makecerve, Wernherus de Dobin, Bälde-
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Erster Theil. Dritte Abtheilung., Dessau 1873, Seite 507. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_1-3_507.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
