indignationem otnnipotentis Dei et beatorum Petri et Pauli, apostolonim eius, se noverit incursurum.
1181. Januar 18. Bremen. Erzbischof Siegfried von Bremen über den Verkauf des Hollerlandes.
In nomine sanetae et individuae trinitatis Siffridus Dei gratia sanete Bremensis ecclesie archiepiscopus Omnibus Christi fidem tenentibus salutem et orationes in Domino. Noverit tarn preseritium quam futurorum sagacitas, qualiter ego Siffridus Dei dementia archiepiscopus Bremensis inito consilio cum fratribus meis canonicis, viris meis et ministerialibus vendidi quoddam desertum, quod Overnigelant dicitur: Rocwinkel, Osterholt et Uurholt, quod emptum est emptione liberali. Eiusdem autem loci incolas, tarn modernos quam futuros, ad unam statuimus pertinere parochiam. Ter in anno sy-nodo intererunt. Decima talis est: deeima vima, deeimus agnus in die sanetae Walbur-gis, idem de ansere et porcello, pro poledro nummum unum dabunt in die sancti Martini, pro vitulo obolum, de pullis nulla contingit decima. Mansus annuatim solvit nummum unum pro censu in die sancti Martini. Post sex hebdomadas placito intererant, ita dico, si tribus diebus ante indictum fuerit. Post meridiem apud eos in nullius Collum nee hereditatem agetur. Qui tardus ad placitum venerit, octo nummos vadiabit, pro banno quatuor solidos. Qui litigaverit sive qui alii iniurias intulerit et convictus fuerit, sexaginta solidos persolvet. Item si quis pro debito aecusatus fuerit in placito et si confessus fuerit', quod hoc debeat, nichil inde persolvet iudici. Si autem iudex prae-ceperit debitori, quod debitum reddat, et debitor hoc neglexerit, in proximo placito quatuor solidos vadiabit Qui apud eos de hereditate conqueritur, ei non licet testes adducere, nisi eos, qui propriam hereditatem possident, ita ut fideles sint et de eadem parochia. Contra mortuum testari non licet. Post mortem patris et matris soror et fra-ter omnia aequaliter parcientur. Item si unus eorum alteri nupserit et alter sine herede morte praeventus fuerit, possessio defuneti redibit ad proximos. Item si moritur inter eos aliquis et si infra aunum nullus venerit, qui se defuneti cognatum fuisse probet, possessio mortui ad regiam manum transibit. Licet eciam eis hereditatem suam vendere, ingredi, egredi, quod nichil spectat ad iudicem. Nullus eorum alieno stabit iudicio, sed tantum ibi, ubi ipse habet iudicem. In meo episcopatu nulluni dabunt theolonium. Item si wapenrocht contigit, qui ad hoc supersederit, si liber fuerit, decem solidos vadiabit, ministerialis totidem; si proprius fuerit, crines et pellem vel quinque solidos persolvet. Herestrate regia erit, ubi ipsi communiter eam esse decreverint et iudex preeeperit. Weteringe autem deducetur quo eis, qui sworenen dieuntur, placuerit et iudici. Quod ut inconvulsum et ratum permaneat, nostri sigilli impressione corroboramus et subana-themate servari districte preeipimus. Huius vendicionis testes sunt: canonici summus praepositus Otto, dominus Iacobus, dominus Hartwicus cellerarius* — cum his dominus de-
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Erster Theil. Dritte Abtheilung., Dessau 1873, Seite 443. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_1-3_443.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
