regnante domino Friderico Romanorum imperatore gloriosissimo, anno regni eius xxmoviiii, imperii vero xxvii1. Data Altenburc, vii Idus Octobris.
Nach dem Original im Hauptstaatsarchive zu Dresden; an rothseidenen Fäden hängt das trefflich erhaltene Waeheeiegel des Kaisers. (Auch im Copialbuche von KL Pforta in der dortigen Schul" Bibliothek.) Gedruckt: v. Bünau Leben Friedrichs 1. 431; Bertuch Chronic. Portern. J. 219—211. Stumpf no. 4308. — 1. Statt: xxvi.
1180. Erzbischof Wichmann von Magdeburg übereignet der St. Nicolaikirche zu Kattau eine Wiese jenseits der Fuhne.
In nomine sancte et individue trinitatis Wigmannus Dei gratia sancte Magdebur-gensis ecclesie archiepiscopus omnibus in Christo fidelibus, presentibus et futuris, salutem et dilectionem in Domino. Officii nostri debito astringimur et bone voluntatis arbitrio adducimur, viros religiosos, pauperes Christi, fraterna karitate propensius diligere eosque in suis necessitatibus, prout possumus, sollicicius confovere. Iustum siquidem est et ra-tioni adproximat, ut eos, qui Christo Domino devote deserviunt et apud ipsius clementiam pro nostris erratibus iugiter interveniunt, diligamus et amplectamur et iuxta apostoli preceptum, cum tempus habemus, bonum ad omnes, maxime autem ad domesticos fidei hilariter operemur. Huius rei gratia apud universos tarn presentis quam futuri temporis fideles notum esse volumus, quod nos, peticioni dilecti in Christo filii nostri Heinrici parrochiani in Catowe gratanter annuentes, pratum quoddam trans Uonam, curie ipsius contiguum, quod usque in hec tempora hereditarie possedimus, verum cuidam fideli nostrb, Hesico videlicet de Liubechune, a nobis aliquando iure feodali prestitum et con-cessum, sed postmodum ad peticionem nostram ab eiusdem Hesici iuridicione, ipso con-senciente, liberum et absolutum, intuitu remunerationis eterne et in remissionem pecca-torum nostrorum ecclesie beati Nicolai in Catowe perpetua tradicione contulimus. Ut autem hec nostre devotionis oblatio in totum reliquum tempus rata et inconvulsa per-maneat nec#ab aliqua ecclesiastica secularive persona inmutari aut infirmari valeat, auc-toritate apostolorum Petri et Pauli et banni nostri donum, quod iam dicte ecclesie fide-liter obtulimus, insolubili vinculo roboramus eumque, qui id in aliquo inmutare presump-serit, anathematizantes a communione fidelium, quoad vixerit nee digne peniteat, sequestra-mus. Huius preterea nostre donationis et manuscripti paginam, ne quis in posterum ausu temerario infringere valeat aut iam dictum sacerdotem Heinricum super his inquietare vel gravare presumat, sigilli nostri inpressione communivimus et testes, quos rei geste Interesse contigit, ubi predictus Hesicus prenominatum pratum, quoda nobis sibi prestitum aliquamdiu possederat, sed pro nostri dilectione voluntarie resignavit, inserendos iudica-vimus. Testes hü sunt: Anseimus prepositus ecclesie beati Stephani in Haiverstat, Sifridus canonicus maioris ecclesie in Magdeburg, Conradus de Mussize, Karolus de Bezin, Geldolfus de Mussice. Anno incarnationis Doraini m° ceutesimo octogesimo.
Otto von Heinemann (Hrsg.): Codex diplomaticus Anhaltinus. Erster Theil. Dritte Abtheilung., Dessau 1873, Seite 440. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:DE_CDA_1-3_440.jpg&oldid=- (Version vom 31.7.2018)
