Zu Kapitel 20, 17. Seite 50.
Man erinnere sich bei diesem Aphorismus an die Sentenz des alten Dichters Palladas:
Γῆς ἐπεβην γυμνός, γυμνός θ᾿ ὑπο γαῖαν ἄπειμι Καὶ τὶ μάτην μόχθω, γυμνὸν ὁρων τὸ τέλος.
Anthologia graeca Jacobs III, p. 135. n. 103.
Nackt kam ich und nackt geh’ ich einst unter die Erde;
Nackt von hinnen zu gehn, braucht es wohl Kummer und Leid?
Herder’s zerstreute Blätter I, Seite 91.
Zu Kapitel 21, 21. Seite 51.
Marc-Antonin, der Philosoph auf dem Kaiserthrone, schrieb zu Carnunt in Pannonien, im Lager wider die Markomannen, im 2. Buche, Kapitel 17, seiner Monologen über die Philosophie Folgendes:
Τοῦ ἀνθρωπίνου βίου ὁ μὲν χρόνος, ςιγμή. Ή δὲ οὐσία, ῥέουσα. Ή δὲ ἄισθησις, ἀμυδρά. Ή δὲ ὃλου τοῦ σώματος σύγκρισις, εὔσηπτος, Ή δὲ ψυχὴ, ῥόμβος. Ή δὲ τύχη, δυστέκμαρτον. – Ό δὲ βίος, πόλεμος. – Τί οὖν τὸ παραπέμψαι δυνάμενον; Ἕν καὶ μόνον φιλοσοφία. Τοῦτο δέ, ἐν τῷ τηρεῖν τὸν ἔνδον δαίμονα ἀνύβριςον, καὶ ἀσινῆ, ἡδονῶν καὶ πόνων κρείσσονα, μηδὲν ποιοῦντα, μηδὲ διεψευσμένος
Nikolai Abramowitsch Putjatin: Worte aus dem Buche der Bücher. Dresden 1824, Seite 162. Digitale Volltext-Ausgabe bei Wikisource, URL: https://de.wikisource.org/w/index.php?title=Seite:Buch_der_B%C3%BCcher_(Putjatin)_162.jpg&oldid=- (Version vom 17.8.2016)